Het is hard werken hier aan boord. Afzien. Neem nou vanavond. Moeten we daar ineens aan tafel met voornamelijk Canadezen. Twee tafels met twaalf plaatsen elk. En chef Troy op het podium. We hebben ingeschreven voor een avondje wining an dining with the chef. Een zesgangenmenu met nog meer wijn en andere spiritualiën. De aftrap was champagne, het slotakkoord een glas port. En daartussen wodka, riesling, sauvignon blanc, pommard en frangelico. Niet zo gek dus dat we nu als een balletje zijn.
En voor de tweede keer deze cruise was er een schaduw waar overheen gestapt diende te worden, want van het menu werd niet afgeweken. Dus kreeg ik, vishater in optima forma, te maken met een gerecht met reuzengarnalen en een gerecht met kreeft. Ik heb ze gegeten. Zelfs met smaak, maar dat kwam, denk ik, toch door de manier waarop ze waren verpakt in groenten en kruiden en de begeleidende wijnen. De gepocheerde vijg in balsamico azijn en de kalsfoesters met avocado, camembert en pepers waren niet te versmaden.
Zelfs gesprekken met onze tafelgenoten over politiek en religie (met een professor theologie annex parlementslid uit Canada) liepen gesmeerd en in een gemoedelijke ambiance. Je wordt wat toegeeflijker als je wat ouder wordt. En vooral als de alcohol in de man is. Een genoeglijke avond als besluit van een genoeglijke dag.
Al vroeg deze morgen lieten we ons door fotograaf Ronnie Carrington op sleeptouw nemen naar plekken op Barbados waar de andere toeristen niet komen. Dus togen we van Bridgetown in het zuidwesten naar Bathsheba in het noordoosten, over weggetjes waar personenauto's al geen ruimte over hebben, laat staan ons busje. En kwamen we te weten dat Barbados het enige niet vulkanische eiland van de Cariben is, maar een door de tectonische platen opgestuwde koraalrots. Barbados ligt ook het dichtst bij Afrika, al is dat betrekkelijk, want er zit toch nog 3000 mijl zee tussen. De inwoners hebben de neiging erg oud te worden en op een foto ziet zefls Ronnies moeder eruit als zijn dochter, hoewel ze toch al ver in de 80 is. Misschien moeten we hier maar blijven wonen dan. Hoewel, St. Lucia gisteren vond ik toch verrassender.
We schommelen alweer richting Martinique, al kan dat schommelen best wel eens worden veroorzaakt door dat copieuze diner. Benieuwd hoe we er morgenochtend bij staan.
3 opmerkingen:
Ha, ha, mooi voortaan geen hamburger meer, maar gewoon een portie kibbeling.
Blijf nog maar rustig even verder dobberen, want zo lekker als het hier vorige week was (bijna rokjesdag, behalve in een of andere verweg polder ;-), zo slecht wordt het hier. 't Gaat morgen weer sneeuwen !
Kan je het je voorstellen, daar?
Deze week maar even vrij genomen na alle consternatie van de vorige in navolging van jullie. Volgens mij heb je er zin an Hans? Bundelen die verhaaltjes en verkopen zeg ik, of voor het AD een paar keer per jaar zo'n tripje maken??
Rokjesdag? Breek me de bek niet open; gisteren -5 Celcius. Het enige rokje dat ik heb gezien was van een moslim die naar z'n gebed ging. Maar in het zuiden bij de kruikenzeikers schijnt het lekker weer te zijn.....
Een reactie posten