Kwa zonnen is het ook misgegaan. De eerste dag al. Gelukkig maar een beetje, maar toch. De gebieden die het dichtst bij de zon zijn als ik om mijn rug lig, hebben al een overdaad aan zonnestralen geabsorbeerd. Het puntje van mijn neus dus en een redelijke cirkel rond mijn navel zijn al lichtgevend rood. Vandaag dus maar een beetje rustig aan gedaan met de zonnestraalcomsumptie. Antoinette daarentegen kan er niet genoeg van krijgen. Zij heeft dan ook geen last van verbrandingsverschijnselen en vindt dat haar teint best nog wat donkerder mag worden.
Onze wegen scheiden zich derhalve vandaag. Antoinette zoekt de zon op en ik ga op verkenning door het schip. In de Queen's Lounge woprdt kapitein Hans Mateboer (van oorsprong uit Genemuiden Overijssel, nu Charlotte North Carolina) aan de tand gevoeld over zijn werk en zijn hobby's. De kapitein mag graag wat schijven en heeft drie kinderboeken over het cruiseschip Peter en een boek verhalen over het leven aan boord van cruiseschepen op zijn naam staan.
Dan moet hij plaatsmaken voor Paulette Mitchel, een Amerikaanse kookgoeroe die ook aan boord volle zalen trekt als ze vertelt hoe je makkelijk lekkere maaltijden (naar Amerikaanse maatstaven) in elkaar kunt zetten. In het aanpalende casino wordt dan al driftig gegokt op de slotmachines en in de discotheek Northern Lights worden de eerste beginselen van de foxtrot uitgelegd. En dan moet het nog 11 uur worden.
Er is veel Nederlanse royalty aan boord. Ik kom een kleurrijke buste tegen van Willem I, met op zijn kleding de hoogtepunten uit zijn regeerperiode, zoals de industriële revolutie. Eenzelfde verbeelding is ook gemaakt van Julinana, die op haar robe een afbeelding van paleis Soestdijk heeft staan, even als een degelijke damesfiets en protesterende studenten. Van Willem II en Emma zijn traditionele bustes neergezet. Bij de ingang van de Queen's Lounge staat een borstbeeld van Beatrix en bij het front office hangt ook op dit schip een schilderij van Beatrix van de hand van Andy Warhol.
Warhols werk siert ook de gang naar Northern Lights. Zijn beroemde Marilyn Monroe hangt er in veelvoud naast elkaar, oplichtend als je er langs loopt. Maar verreweg het leukste is toch even verderop een olifant die door de porseleinkast dendert.
Na zo'n rondgang is het best prettig om in een makkelijke stoel een beetje loom voor je uit te gaan zitten kijken. Kijk je de ene kant op, dan zie je grote groepen mensen die het ernstig naar huin zin hebben aan dek of in een van de zwembaden. Etend, drinkend, koutend of lezend. Kijk je de andere kant op, dan word je overvallen door het rustgevende geklots van de Caribische golven. En heel soms komt er dan ook nog vanuit het niets een regenboog tevoorschijn. Of een zeemeeuw, zelfs midden op zee. Waarschijnlijk lift hij mee op de Noordam en stijgt hij zo af en toe op voor de show. Om zijn brood te verdienen. Want er moet wel gewerkt worden voor de kost. De bemanningsleden doen dat zo'n tien maanden achter elkaar, zo'n tien uur per dag. Behalve de hogere rangen, zo verhaalt de kapitein. Hij bijvoorbeeld vaart drie maanden en is dan drie maanden thuis. En van de zes maanden aan boord vaart zijn vrouw er nog twee mee. De tafelafruimer die met een grote grijns op zijn gezicht zijn werk doet, hoopt in november weer even een paar weken zijn familie te zien op Bali. Verschil moet er zijn. Blijkbaar.